Sankt Magnus Esens

De toren van de oude kerk werd in 1540 bij de belegering van de stad door troepen van de hanzestad Bremen verwoest en aansluitend weer herbouwd, echter in de 19e eeuw volgde instorting door bouwvalligheid. Daarna werd in 1844 aan het westelijke einde van het schip een toren in de stijl van het historisme gebouwd. Ook het kerkschip verviel in de loop de jaren meer en meer, zodat het in 1847 gesloopt moest worden. Op de plaats werd vervolgens naar een ontwerp van de Hannoverse kerkenbouwer Friedrich August Ludwig Hellner in de jaren 1848-1854 voor 38.000 rijksdaalders de huidige kerk gebouwd. Het interieur is als een neogotische hallenkerk vormgegeven. De kansel werd in 1674 gebouwd door de Esenser houtsnijder Jacob Cröpelin. De preekstoel gaat terug op een schenking van de drost Timon Johannes von Lintelo en zijn vrouw Anna Maria Dorothea. Het altaarstuk rust op een zware mensa van zandsteen. De predella werd eveneens vervaardigd door Jacob Cröpelin en toont een reliëf van het Avondmaal. Daarboven bevindt zich een kruisigingsscène uit 1714 van een onbekende kunstenaar, waarboven zich een duif als het symbool van de Heilige Geest bevindt. Het zuiver mechanische sleepladenorgel werd in de jaren 1848-1860 door de Esenser orgelbouwer Arnold Rohlfs gebouwd. Tot de oudste voorwerpen in de kerk behoort het bronzen doopvont. Het werd in 1474 door Hinrich Klinghe gegoten en is versierd met reliëfs van de kruisiging, diverse apostelen, een reliëf van de doop van Jezus in de Jordaan, een bisschop en enkele evangelisten. (Bron: Wikipedia)