Sankt Servatius Münster

In de tweede helft van de 12e eeuw onderging de stad Münster een uitbreiding van het stadsgebied in met name zuidelijke en oostelijke richting. In het nieuwe stadsgebied ontstonden vier nieuwe parochies. In het zuidwesten werd de Sint-Egidiuskerk, in het zuiden de Sint-Liudgerkerk, in het zuidoosten de Sint-Servaaskerk en in het noordoosten de Sint-Martinuskerk gebouwd. De kerk werd op initiatief van kooplieden van de stad gebouwd in de periode 1225-1250. In 1533 brachten Wederdopers ernstige beschadigingen toe aan de kerk en vernielden de beelden. Bij het afgraven van de grond van het kerkhof ten behoeve van verdedingsdoeleinden stortten ten gevolge hiervan de westelijke toren en het aansluitende kerkschip in. Rond 1537 werd de kerk hersteld. Omdat de fundamenten van de kerk verloren waren gegaan, werden de nieuwe fundamenten ongeveer 70 cm naar buiten verplaatst. Een nieuwe toren werd over het westelijke travee van het noordelijke zijschip gebouwd. Tussen 1941-1945 leed de kerk wederom onder zware verwoestingen. Door bombardementen op de stad Münster vervielen grote delen van de kerk tot puin. Na de oorlog vond reconstructie van de kerk plaats. Men zag echter af van de herbouw van de toren. (Bron: Wikipedia)